1919
USTANOWIENIE POLSKIEGO KOMITETU RATUNKOWEGO DZIECI DALEKIEGO WSCHODU
16 września powołano Polski Komitet Ratunkowy Dzieci Dalekiego Wschodu
z siedzibą we Władywostoku. Jego celem było znalezienie polskich sierot
na Syberii, które znalazły się w dramatycznej sytuacji po wybuchu rewolucji bolszewickiej. Pomysł zainicjowali Anna Bielkiewicz i Józef Jakóbkiewicz, który był młodym lekarzem. Wkrótce dołączył do nich Karol Zalewski, który później został profesorem fitopatologii. Między lipcem 1920 a styczniem 1922, Polskiemu Komitetowi Ratunkowemu Dzieci Dalekiego Wschodu udało się uratować 763 dzieci.
1920-1921
PIERWSZY TRANSPORT: WŁADYWOSTOK-TOKIO-USA-SEATTLE
375 dzieci zostało przetransportowanych z Władywostoku do miasta Tsuruga
w Japonii. Później zostały umieszczone w Fukudenkai, sierocińcu w Tokio.
1921
WIZYTA CESARZOWEJ TEIMEI
6 kwietnia 1921 roku, kiedy Sadako Kujō (cesarzowa Japonii) odwiedziła Szpital Główny Japońskiego Czerwonego Krzyża, otoczyła ją gromadka dzieci, które przyszły jej na powitanie. Cesarzowa pogłaskała jedno z nich po głowie.
WRZESIEŃ 1920 – LIPIEC 1921
PODRÓŻ DO USA
369 dzieci i 27 dorosłych wyjechało do Seattle, a później do Chicago. Za ich pobyt odpowiedzialny był Józef Jakóbkiewicz. Dzieci wspierane były także
przez Helenę i Jana Ignacego Paderewskiego, polskiego pianistę i kompozytora.
1922
POWRÓT DO DOMU
W styczniu dzieci przybyły do portu Brema w Niemczech i zostały przetransportowane pociągiem do Poznania.
1922
DRUGI TRANSPORT DZIECI SYBERYJSKICH: HARBIN-OSAKA-GDAŃSK
Grupa 379 dzieci pokonała tę samą trasę z Rosji, przybywając do Japonii
w sierpniu. Tym razem zostali jednak przydzieleni do centrum repatriacji
w Osace. Opuścili Japonię w dwóch grupach – pierwsza rozpoczęła podróż
z Osaki przez Hongkong, Lizbonę i Londyn do Gdańska 25 sierpnia. Druga wyjechała 6 września i pokonała tę samą trasę.
1923
TRZECI TRANSPORT: CZYTA-IRKUCK-MOSKWA-STOŁPCE
Tym razem uratowano 117 dzieci i 14 dorosłych. Podróż rozpoczęła się w Czycie 21 stycznia 1923 r. Po 9 dniach bezpiecznie dotarli do Moskwy.
1923
USTANOWIENIE ZWDS W WEJHEROWIE
Z powodu złych warunków w poznańskich obiektach dzieci syberyjskie zostały przeniesione do Wejherowa. 30 kwietnia oficjalnie utworzono ZWDS
w Wejherowie.
1929
USTANOWIENIE ZWIĄZKU MŁODZIEŻY Z DALEKIEGO WSCHODU (ZMzDW)
Niektóre dzieci syberyjskie postanowiły stworzyć organizację. Ich celem była wzajemna pomoc, zachowanie tradycji syberyjskich i poznanie Japonii. Szefem ZMzDW był Jerzy Strzałkowski. Wkrótce organizacja liczyła ponad 600 uczestników, powstały pierwsze biura w Warszawie i Wilnie, a także wiele klubów w Białymstoku, Bydgoszczy, Chełmie, Gdyni, Poznaniu i Wejherowie. Większość dzieci syberyjskich po opuszczeniu Wejherowa mieszkała
w Warszawie. Rozpoczęli także publikację własnego magazynu „Sybiriak”, którego nazwę zmieniono dwukrotnie w 1938 r. Ostatni tytuł, „Echo Dalekiego Wschodu”, nawiązywał do magazynu wydawanego przez Annę Bielkiewicz
w Tokio.
ZMzDW był również bardzo zaangażowany w organizację wydarzeń kulturalnych wraz z Ambasadą Japonii w Tokio. Pomoc Moriyi, prowadzili także lekcje japońskiego.
Z powodu II wojny światowej Związek Młodzieży z Dalekiego Wschodu został rozwiązany.